به گزارش سفر نيوز ، هيات باستان‌شناسي ايراني رد پاي 40 هزار سال سكونت انسان را در شهرستان جموريز شناسايي كردند . در اين بررسي ها كه براي نخستين بار است از سوي كارشناسان ايراني انجام مي شود، آثار دوره پارينه سنگي ميانه، پارينه سنگي جديد و فرا پارينه سنگي (ميان سنگي) كشف شد.
براي نخستين‌بار در پي انجام عمليات بررسي و شناسايي از سوي هياتي متشكل از باستان‌شناسان ايراني، در شهرستان "جموريز" آثار دوره پارينه سنگي تا ميان سنگي (40 تا 10 هزار سال پيش) شناسايي و كشف شد.
"عبدالرضا دشتي‌زاده"، سرپرست هيات بررسي و شناسايي شهرستان جموريز دراين‌بارهگفت: «در پي بررسي باستان‌شناسي شهرستان جموريز در منطقه دشت ميان‌كوهي، به ويژه در بررسي دامنه‌هاي جنوبي و شمالي اين منطقه، آثار دوره پارينه سنگي ميانه، پارينه سنگي جديد و فرا پارينه سنگي (ميان سنگي) شناسايي و كشف شد.
اين كشفيات كه بيشتر شامل ابزار سنگي مورد استفاده انسان‌هاي غارنشين است، تاريخ سكونت انسان در اين منطقه را به 40 هزار سال پيش مي‌رساند.
پيش از اين انگليسي‌ها بخش‌هاي مختلفي از استان بوشهر را مورد بررسي و شناسايي قرار داده بودند و اين نخستين هيات باستان‌شناسي ايراني است كه اقدام به بررسي و شناسايي در شهرستان جموريز كرده است.
دشتي‌زاده گفت: «در پي اين بررسي 16 محوطه باستاني كشف شد كه از اين ميان 6 محوطه به علت غناي آثار مربوطه قابل كاوش است.»
سرپرست هيات بررسي و شناسايي شهرستان جموريز افزود: «در كنار بررسي‌هاي باستان‌شناسي، مطالعاتي در زمينه مردم شناسي منطقه نيز به انجام رسانديم و متوجه شديم مردان بومي اين منطقه از استان تا 40 سال پيش از ابزار سنگي استفاده مي‌كردند و اين موضوع به تكميل مطالعات باستان‌شناسي ما كمك كرد.»
اين مطالعات نشان داد مردم منطقه از سنگ چخماق كه به زبان محلي به آن "بردتش" يعني سنگ آتش مي‌گويند براي ساختن تيغه‌هاي برنده جهت شكار حيوانات استفاده مي‌كردند.
دشتي زاده همچنين افزود:«پيش از آغاز بررسي‌هاي باستان‌شناسي، كل منطقه مورد مطالعات زمين‌شناسي و مورفولوژي قرار گرفت و پيش از شناسايي آثار غناي منطقه از نظر وجود آثار دوره پارينه سنگي آشكار شده بود.»
به گفته وي آثار شناسايي شده در اين بررسي به دفتر مطالعات پارينه سنگي موزه ملي منتقل شده و توسط فريدون بيگلري، مدير اين بخش مورد مطالعه قرار گرفته است.
شهرستان جم نهمين شهرستان استان بوشهر در جنوب شرقي استان بوشهر بين َ19 ُ52 طول شرقي و َ48 ُ27 تا َ15 ُ28 عرض شمالي از نصف النهار گرينويچ قرار دارد.
اين شهرستان از شمال به شهرستانهاي فيروزآباد و دشتي ، از سمت جنوب به شهرستان كنگان ، از مشرق به شهرستان مهر استان فارس و از مغرب به شهرستانهاي دير و كنگان محدود مي شود.
آثار و نوشته هاي تاريخي و جغرافيايي نشان مي دهد نام جم از قدمت بسيار زيادي برخوردار است.
برخي آن را به دوران پيش از ساسانيان و برخي ديگر پا را فراتر از اين گذاشته و آن را به دوران آدم ابوالبشر نسبت مي دهند.
عده اي نيز جم را به جمشيد ، فرزند طهمورث ، چهارمين پادشاه پيشدادي نسبت داده اند و بر اساس داستاني اسطوره اي، جم را مركز حكومت جمشيد دانسته اند.
ياقوت حموي در كتاب "معجم البلدان" آورده كه طهمورث را ده پسر بوده كه يكي از آن ها جم يا جمشيد نام داشته و به هر كدام از آنها شهري از اقليم پارس داده كه به نام خود آن هاست و جم شهري است منسوب به جمشيد شاه.
"حدود العالم من المشرق الي المغرب" نام كتابي است در عهد نوح ابن احمد ساماني كه به سال 372 هجري قمري نوشته شده و نويسنده آن نامعلوم است.
اين كتاب، جم را شهري از حدود سيراف معمور و آبادان و با مردم بسيار بيان کرده است.
